Michał KOWARA
Abc transporterów ABC w komórkach ludzkiego organizmu
Streszczenie: Transportery
ABC to przede wszystkim pompy odpowiadające za usuwanie z
komórki szkodliwych substancji – ksenobiotyków, w
tym również leków stosowanych w terapii chorób
nowotworowych. Dlatego też dużą nadzieję pokłada się w substancjach
będących inhibitorami tych transporterów. Z biegiem czasu
okazało się, że udział w zjawisku oporności wielolekowej (MDR)
nie jest jedyną funkcja transporterów ABC, odpowiadają one
również za regulację gospodarki lipidowej poprzez transport
lipidów (ABCA i ABCG z wyjątkiem ABCG2), regulację
procesów wewnątrzkomórkowych, takich jak translacja
białek (ABCE i ABCF), działanie peroksysomów (ABCD), wydzielanie
insuliny (ABCC8 i ABCC9) oraz regulację uwodnienia śluzu w oskrzelach
(ABCC7 – CFTR). Defekty niektórych z tych
transporterów są przyczyną lub czynnikiem ryzyka wielu
różnych chorób, m.in. miażdżycy (ABCA1), mukowiscydozy
(defekt CFTR) oraz wielu innych. Najnowsze badania sugerują nowe
funkcje transporterów ABC. W poniższej pracy przedstawiono
krótki opis ewolucji tych transporterów oraz ich
główne funkcje.
Słowa
kluczowe:-
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 143–158]
Łukasz SICZEK, Agnieszka MOSTOWSKA
Charakterystyka i rola ,,kaspaz roślinnych” podczas programowanej śmierci komórki u roślin
Streszczenie: W
niniejszym artykule przedstawiono i scharakteryzowano rolę
„kaspaz roślinnych” w programowanej śmierci
komórki u roślin. Programowana śmierć komórki jest
procesem podczas którego w kontrolowany sposób dochodzi
do jej obumierania. Kaspazy są cysteinowymi proteazami zaangażowanymi
w proces apoptozy w komórkach zwierząt. Hydrolizują one
wiązania peptydowe po reszcie kwasu asparaginowego. Rośliny posiadają
kilka grup enzymów przypominających kaspazy ? wakuolarne enzymy
przetwarzające, saspazy, fitaspazy i metakaspazy ? które jednak
nie spełniają podstawowych kryteriów pozwalających na uznanie
ich za kaspazy. Wakuolarne enzymy przetwarzające (VPE) należą do
cysteinowych proteaz i mają aktywność kaspaz. Saspazy i fitaspazy, mimo
obecności seryny w centrum aktywnym, również wykazują
aktywność kaspaz. Metakaspazy natomiast nie mają aktywności kaspaz. VPE
występują w wakuoli i aktywują enzymy odpowiedzialne za rozpad
tonoplastu. Saspazy i fitaspazy działają częściowo wewnątrz i na
zewnątrz komórki. Saspazy aktywują kaskadę enzymów
proteolitycznych, natomiast fitaspazy mogą bezpośrednio degradować
białka występujące w komórce. Metakaspazy biorą bezpośredni
udział w degradacji ważnych dla komórki składników
komórkowych, prawdopodobnie proces ten zachodzi w cytozolu.
„Kaspazy roślinne”, mimo pewnych podobieństw do kaspaz
zwierzęcych, są jedynie ich funkcjonalnymi odpowiednikami, dlatego też
nazwę tę piszemy w cudzysłowie. Degradując ważne dla komórki
struktury lub białka, doprowadzają do jej śmierci.
Słowa
kluczowe: programowana śmierć komórki, „kaspazy roślinne”, wakuolarne
enzymy przetwarzające, metakaspazy, saspazy, fitaspazy
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 159–172]
Patrycja SUJKA-KORDOWSKA, Maciej ZABEL
Nowe mechanizmy aktywacji komórek NK w przebiegu infekcji wirusowych
Streszczenie:
Ostatnie dziesięciolecia to czas ogromnego postępu w dziedzinie walki z
chorobami nowotworowymi. Diagnostyka molekularna, cytogenetyka,
techniki immunohistochemiczne to w tej chwili podstawowe narzędzia
badawcze, które w znacznym stopniu usprawniają szeroko pojętą
diagnostykę chorób nowotworowych, jak również są podstawą
do opracowywania nowych strategii terapeutycznych. Niniejsza publikacja
zawiera przegląd najnowszych doniesień dotyczących badań
w zakresie diagnostyki i leczenia nowotworów.
Słowa
kluczowe: nowotwory, diagnostyka, prognozowanie, leczenie
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 173–188]
Kazimierz KOCHMAN
Kluczowa rola kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 w biologii człowieka; predykcyjna teoria ewolucji Crawforda
Streszczenie: Dla
właściwego i zdrowego funkcjonowania organizmu człowieka, sprawą
o kluczowym znaczeniu jest spożywanie w diecie niezbędnych
nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 w
odpowiednich proporcjach, czemu współczesne zwyczaje żywieniowe,
niestety nie sprzyjają. Na podstawie licznie zgromadzonych
wyników badań, Crawford zdefiniował nową teorię ewolucji,
która wnioskuje, że sprawczą i decydującą siłą w ewolucji jest
obecność i dostępność właściwych substancji odżywczych w środowisku.
Według tej teorii, kwasy omega-3 i omega-6 przyczyniły się do
ukształtowania mózgu człowieka z całą jego złożonością i
niezwykłością, nie mając innego odpowiednika. Jeżeli wszystkie dane
dotyczące kluczowej roli kwasów nienasyconych omega-3 i omega-6,
zamieszczone w licznych publikacjach naukowych i w badaniach
populacyjnych, są prawdziwe, to można postawić wniosek, że
zdrowie następnych generacji ludzi może być w sposób bardzo
istotny uzależnione od właściwego żywienia matki przed i w czasie
ciąży, oraz że kwasy omega-3 i omega-6, spożywane w proporcjach
zrównoważonych, mogą odgrywać istotną rolę w tym procesie. Z
tych powodów, dogłębne badania i wprowadzanie ich
rezultatów do właściwego żywienia może mieć zasadnicze znaczenie
dla zdrowia przyszłych pokoleń.
Słowa
kluczowe: mózg, ewolucja, odżywiane, nienasycone kwasy tłuszczowe (EFA), omega-3, omega-6, Crawford
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 189–198]
Joanna JAKUBOWICZ-GIL
Kwercetyna w terapii przeciwnowotworowej
Streszczenie: Kwercetyna
jest flawonoidem powszechnie występującym w owocach i warzywach. Jej
średnie dobowe spożycie wynosi 25-35 mg. Dieta bogata w kwercetynę
przyczynia się do obniżenia ryzyka zawału serca, zapobiega powstawaniu
miażdżycy i żylaków. Flawonoid ten ma działanie przeciwzapalne,
przeciwalergiczne, przeciwwrzodowe oraz przeciwnowotworowe. Jest silnym
antyoksydantem. Blokuje cykl komórkowy. Inicjuje apoptozę
poprzez modyfikowanie ekspresji białek sygnałowych, receptorów
oraz przebiegu wewnątrzkomórkowych szlaków. Ma działanie
ochronne w stosunku do komórek prawidłowych. Pojawiają się
też doniesienia o neurotoksycznym oraz mutagennym wpływie tego związku
na ludzkie komórki. Dlatego też w niniejszej pracy
przeanalizowano, zależną od stężenia dwoistość charakteru kwercetyny,
biorąc pod uwagę pozytywny jak również negatywny aspekt
działania związku.
Słowa
kluczowe: kwercetyna, biodostępność, nowotwory, apoptoza, cykl komórkowy, chemioterapia
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 199–216]
Małgorzata GIEL-PIETRASZUK, Karolina HYBZA, Magdalena CHEŁCHOWSKA, Jan BARCISZEWSKI
Mechanisms of Lead Toxicity
Streszczenie: Ołów
jest najpowszechniej występującym w przyrodzie metalem ciężkim i jednym
z nielicznych, które spotykane są w czystej postaci. Z
uwagi na swoje właściwości wykorzystywany był już przez najstarsze
cywilizacje, wcześnie też doświadczono jego toksyczności.
W niniejszej pracy przedstawiamy wpływ ołowiu na ludzki organizm
oraz oddziaływania tego metalu z makrocząsteczkami (białkami i
kwasami nukleinowymi) oraz strukturami komórkowymi. Dyskutujemy
również mechanizmy toksyczności tego pierwiastka na poziomie
molekularnym.
Słowa
kluczowe: ołów, kompleksy Pb-białko, hydroliza RNA, leadzym
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 217–248]
Ewa Barbara BRZEZIAŃSKA, Daria DOMAŃSKA, Dorota Izabela PASTUSZAK-LEWANDOSKA
Remodeling chromatyny jako główny molekularny mechanizm
Działania receptora glukokortykosteroidowego
Streszczenie: Swoistość
odpowiedzi tkanki na endogenne i syntetyczne glukokortykosteroidy (GK)
jest kontrolowana na różnych poziomach funkcjonowania
komórki: transkrypcji genów, translacji białka
receptorowego dla glukokortykosteroidów (GR) oraz jego aktywacji
i translokacji do jądra komórkowego. Molekularny mechanizm
działania GR związany jest z genomową regulacją ekspresji –
transaktywacją lub transrepresją – genów steroidozależnych
poprzez interakcję z regionem promotorowym genów docelowych,
wpływem na stabilność mRNA niektórych białek, oddziaływaniem z
licznymi czynnikami transkrypcyjnymi, remodelingiem chromatyny a także
oddziaływaniem z mikroRNA. Mechanizm pozagenomowego działania GR
dotyczy aktywacji systemu wtórnych przekaźników oraz
ścieżek przekazywania sygnału, która zachodzi z udziałem
receptorów jądrowych i błonowych związanych z kanałami jonowymi,
szeregiem kinaz tyrozynowych, serynowo-treoninowych jak i licznymi
białkami adaptorowymi. Molekularne działanie
glukokortykosteroidów determinuje prawidłową odpowiedź, lub też
jej brak, na leczenie GK w wielu chorobach autoimmunologicznych i
zapalnych, w tym w astmie, POChP, chorobie Crohna czy stwardnieniu
rozsianym.
Słowa
kluczowe: receptor glukokortykosteroidowy, remodeling chromatyny, zapalenie, czynniki transkrypcyjne, szlak sygnałowy MAPK
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 249–268]
Agnieszka TOMA, Wiesława WIDŁAK, Natalia VYDRA
Rola czynnika transkrypcyjnego HSF1 w procesie nowotworzenia
Streszczenie: HSF1 (ang. Heat Shock Factor 1)
jest czynnikiem transkrypcyjnym aktywowanym pod wpływem stresu
środowiskowego, co prowadzi do wzmożonej ekspresji białek HSP (ang. Heat Shock Proteins).
HSP to białka opiekuńcze biorące udział w fałdowaniu innych białek
i chroniące komórki przed apopotozą wywołaną działaniem
stresu. W wielu typach nowotworów HSF1 i HSP ulegają
zwiększonej ekspresji. HSF1 może wspierać transformację nowotworową,
a także ułatwiać przetrwanie komórek nowotworowo
zmienionych, modulując ścieżki sygnałowe związane ze wzrostem
i proliferacją, apoptozą, metabolizmem oraz ruchliwością. HSF1
może promować niestabilność genetyczną przez unikanie punktów
kontrolnych cyklu komórkowego. Sekwencja regulatorowa HSE
rozpoznawana przez HSF1 występuje nie tylko w promotorach
genów HSP, ale także w innych genach, np. w genie oporności wielolekowej ABCB1 (MDR1),
kodującym glikoproteinę P aktywnie usuwającą leki
z komórki. Działanie białka ABCB1 może znacznie zmniejszać
skuteczność terapii przeciwnowotworowej. Cytoprotekcyjne działanie HSF1
w warunkach wzrostu nowotworowego jest więc bardzo niepożądane
i czyni z niego nowy, ważny cel w terapii nowotworów.
Słowa
kluczowe: czynnik transkrypcyjny HSF1, białka szoku termicznego, nowotworzenie
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 269–288]
Izabela SZUĆKO, Ewa FILIP, Renata SŁOMINSKA-WALKOWIAK, Lidia SKUZA
Wielofunkcyjne białka germiny i germino-podobne u roślin
Streszczenie: Germiny
i białka podobne do germin (GLPs) stanowią dużą i bardzo
zróżnicowaną rodzinę wszechobecnych białek roślinnych. Należą
one do nadrodziny cupin, której nazwa pochodzi od domeny o
budowie b-beczułki (z łaciny cupa-
mała beczułka). Jest to domena konserwatywna ewolucyjnie i
zlokalizowana w końcu C tych białek. Składa się ona z dwóch
motywów sekwencji aminokwasowych: 1 i 2 opisywanych jako "germin
box". Domena cupin warunkuje wysoką termostabilność białek,
która uwarunkowana jest obecnością mostków disiarczkowych
i stopniem glikozylacji. Obecność domeny cupin nadaje białkom odporność
na działanie proteaz. Germiny występują w dwóch izoformach,
gf-2.8 i gf-3.8, kodowanych przez geny gf-2.8 i gf-3.8,
które są aktywne w czasie kiełkowania ziarniaków
wszystkich ważnych ekonomicznie zbóż. W obu tych genach
występują obszary bezintronowe kodujące 224 aminokwasy wykazujące 90%
homologii. Ciekawe jest to, że w genie gf-2.8
w obszarze 5' występują dwa motywy sekwencyjne charakterystyczne dla
genów auksynowych. Wyróżniono 6 podrodzin białek
germinowych o różnej aktywności enzymatycznej. Poznano wiele
białek podobnych do germin zaangażowanych w reakcje obronne roślin
przed patogenami i szkodnikami. Stwierdzono działanie obronne GLPs w
apoplaście, gdzie ulegają ekspresji i reagują ze ścianą
komórkową ułatwiając wczesną odpowiedź na atak patogena.
Szczególne znaczenie mają GLPs z aktywnością oksydazy
szczawianowej, gdyż obniżają poziom szczawianu, który jest
czynnikiem wirulencji wytwarzanym przez kilka patogenów
grzybowych. Transkrypcja genu kodującego germinę oraz aktywność
oksydazy szczawianowej są stymulowane przez infekcje grzybicze oraz
niektóre jony metali. Pszeniczna germina ma również
ogromny potencjał dla zastosowań komercyjnych ze względu na wcześniej
wspomnianą, niezwykłą odporność na proteazy, wysoką stabilność i
odporność na ciepło.
Słowa
kluczowe: cupiny, germiny, GLPs
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 289–300]
Agnieszka GRAFKA, Maciej ŁOPUCKI
Wykorzystanie komórek macierzystych w medycynie
Streszczenie: W
ostatnich latach wzrosła ilość przeprowadzanych badań naukowych
dotyczących wykorzystania komórek macierzystych w medycynie. W
piśmiennictwie pojawiają się liczne, nowe doniesienia dotyczące
postępów w ich wykorzystywaniu nie tylko w hematologii, ale
również w leczeniu, m.in. chorób przewlekłych i
genetycznych, cukrzycy, zaburzeń neurologicznych, oparzeń skóry,
uszkodzeń rdzenia kręgowego, czy regeneracji mięśnia sercowego i wielu
innych. Powszechne wykorzystanie komórek macierzystych w
medycynie budzi emocje natury etycznej. Niniejszy artykuł stanowi
przegląd literatury na temat pozytywnych i negatywnych aspektów
wykorzystywania komórek macierzystych, ze szczególnym
zwróceniem uwagi na ich zastosowanie w badaniach mających na
celu uzyskanie komórek krwi.
Słowa
kluczowe: medycyna regeneracyjna, hematopoetyczne komórki macierzyste, komórki macierzyste krwi pępowinowej
[Postępy
Biologii Komórki 2012; 39: 301–315]